Dudaklarımda dolaşan, yüreğime saplanan tek cümleydi; "özledim seni".
Bir sesin yok kulağımda, sessiz kılıyor dünyayı.

Özlemin yüreğime dolmaya devam ediyor, gün geçtikçe bedenimi sarıyor.
Her geçen dakika uzanan mesafelere uçurum ekliyor.
İmkansızlığım oluyorsun, hasretinse yıkımım.

Oysaki ben sana hep hasrettim , seni duyduğumda, gördüğümde dinmiyordu ki hasretin.
Ama yokluğun başka, yokluğun yıkımmış. Sen gittin ya dizlerimin feri çözülmüş, gözlerimin parlayan hali yokluğunda solmuş.
Yokluğun gündüzleri zifiri karanlık kılmış, birde hasretin var ya o da üstüne zindan yapmış hayatı.

Yüreğim yelken açmış hasretine, yokluğunun fırtınasında alabora olmuş, yalnızlık rıhtımına vurmuş.
Bu akşam yüreğimin atışlarında hissettim sensizliği, gözlerime yansıdı hüznün.

Üşüdüm titrercesine, sebebi malum sen yoksun ya,
Hayalimi süsleyen saçların vardı ya ipek yumuşaklığında,
içimi ısıtan gözlerin vardı ya kahve tadında, yüreğimi yakan tebessümün vardı ya güneş sıcaklığında...

İşte tüm bunları alıp gittin.

Gitmekte haklısın, duruşunda ince bir hüzün vardı anaya hasret,
gözlerinde bir çaresizlik vardı babaya muhtaç.
Yeter artık gel, gelde dinsin sensizliğe hasret,
Gelde dursun içimi titreten özlem, gelde bıraksın gözlerimi hüzün.
Gelde vursun karanlığa aydınlık, gelde kırılsın zindan kapıları...
Özledim seni isyanıma inat, özledim seni canıma hayat.

Yoruldu kalbim sırf sana hasret, varlığınada yokluğunada hasret.
Hasretine feryat edecek gücüm, sensizliğe isyan edecek kızgınlığım kalmadı.

Halimi anlatacak cümlem, yalnızken hatırlayacak anım kalmadı.
Gel artık ÖZLEDİM SENİ.........

Ömer AKKAN

Gönül penceresinde kurumuş menekşeler gibi özledim seni, Sevgiye muhtaç bir bebek gibi özledim yumşak teni, Bu gönlüme sapladığın hançerin yarasını kanatmanı özledim, Bu yara nekadar kanarsa kanasın dermanı olmaz tabipler benim dermanım sendedir.

Gelirsen pırıl pırıl bakışlarınla gelmelisin ve mutluluğu asmalısın sol
omzuna. Bakışlarına kan dökmemelisin, kinden, nefretten, her tür tuzaktan
arınarak çıkmalısın yola. Hayatı taşıyacak kadar yürekli olmalı küçük
parmakların, avuçlarının içiyse her dem ıslak olmalı.

Gelirsen gözlerini getirmelisin, içlerinde bakmaya doyamayacağım umut dolu
gözbebeklerini de almalısın yanına. Bir ceylanı bile kıskandıracak o nefis
yürüyüşünle gelmelisin bana. Yürek titreten gülüşlerini de almalısın yanına
ve akmalısın yüreğime daha ilk merhaba demek için hazırlık yaptığım anda.

Ardında bıraktığın sözcüklerin tümünü silerek hafızandan, o öpmeye
kıyamadığım dudaklarınla gelmelisin. Güneşi getirmelisin gelirken,
karanlıkların üzerine çullanmalıyız seninle ve içimize gömmeliyiz karanlığı.
Hayatla başa çıkabilecek kadar sert, en küçük kırılmada parçalanacak kadar
yumuşak bir yürekle gelmelisin bana gelirsen.

Minicik öykülerinle gelmelisin, bir kedi kadar sessiz, bir kaplan kadar
yırtıcı olmalısın yola çıktığın andan itibaren. Seni dinleme zevkini de
getirmelisin bana, dudaklarından dökülen her sözcüğü içmeliyim kana kana.

Fesleğen kokulu saçlarınla gel gelirsen ve içinden topladığın çiçeklerini
ver bana. Yüreğinden sessizce süzülen nehirlerini getir bana,
utangaçlıklarını, sokulganlıklarını, çılgınlıklarını da yanına yoldaş
yaparak.

Ama neyse sen bana aldırma. Unut yukarıda istediklerimin tümünü.

"Gelirsen Sadece Kendini Getir Bana ."