BEN SENİ BÖYLE SEVDİM!

Kokusuna küs güller sevdim ben; dikenlerinden bihaber!
Karanlıkta bulut ardına gizlenmiş kederli yıldızları,
Çiçeği dalından kopartıp ıslık çalan rüzgarları;
Yürüdükçe uzayan toz-toprak yolları sevdim ben.



Kar-boran sevdim ben? elalem baharları severken!
Gelenlere ağladım hep, gitme dediklerim bir bir giderken.
Bir ah bile etmedim, onca acıyı onca çileyi çekerken,
Kalıp yaşamaktan çok, yitip gitmeleri sevdim ben.



Delişmen ırmakları sevdim ben; yatağına sığmayıp taşan!
Hayat kadar acımasız, zaman gibi akıp sürüklenmeleri.
Dost bildiklerimin bir kuru selamı çok görmelerini,
Nefretlere düşman, sevdalara ram olmayı sevdim ben.



Uçurumların ucunda sevdim ben; umuda asılı kalmayı!
İtilmişliğime aldırmadan, boynumu bükmeden namerde.
Kelebek ömürlü aşklara eyvallah etmemeyi,
Denizlerde değil, bir avuç gözyaşında boğulmayı sevdim ben.



Yağmurları sevdim ben; damla damla düşerken sahralarıma!
Seller gibi çoşarken, yüreğindeki kum tanelerine.
Hasretinle yanıp kül olmayı, küllerimden yeniden doğmayı,
O güzel gözlerin uğruna binlerce kez ölmeyi sevdim ben.



Alıntıdır : B.COŞKUN