Canımın Tanesi..

Ne vakit sesin sesime değse rüzgarda üşüyen bir yaprak gibi titriyorum.

İçimden ismini tekrarlıyorum kerelerce...

Belki beni hissedersin diye...



Yoksun...Cok uzaklardasın..

Ulaşılmazlığın sınırı duruyor aramızda.

Bizden evvelkilerin çizdiği anlaşılmaz kuralların sınırı.

İçimizde birbirine kavuşmak için can atan nehirler besliyoruz seninle...

Ama aynı denize varmıyor yollarımız..

Varamıyor sevgili...



Yüzümü kuzey rüzgarlarına dönüyorum hep..

Neden mi?

Sana değen rüzgarlar benim de tenime değsin diye..

Ve bulutlarla yağmur yolluyorum sana dudağına düşsünler diye..

Çünkü ben yağmur oluyorum seni her düşündüğümde!



Sensizlik aşılmaz duvarlar gibi örüyor dört yanımı.

Sessiz çığlıklar atıyorum ....Kimseler duymuyor..

Bir ben duyuyorum..

Kanatsız bir kuş oluyorum yokluğunda...

Köksüz bir ağaç..

Ne sana uçabiliyorum ne de sana varıyor köklerim.



Birlikte tükenecek bir ömre sahip değiliz..

Ayrı ayrı yaşlanacağız seninle...

Düşlerimizde büyüteceğiz bu aşkı..

Asla eskiyip tükenmeyecek.

Çünkü düşler dokunulmazdır!